Wat we doen

Ik lag (28 dagen) in het ziekenhuis en de artsen zeiden mij dat zij niets meer konden doen. Mijn lichaam moest zelf de darmfunctie herstellen. Door mijn ziekte had ik toen nog weinig besef hoe ernstig de situatie was. Mijn dochter was op bezoek en wij hoorden prachtige muziek op de gang. Zij heeft ter plekke geregeld dat de muzikanten ook op mijn kamer konden komen. Zij speelden voor mij “Let It Be” van de Beatles. Dát gaf op dat moment voor mij zo’n warm gevoel, zo emotioneel, de tranen rolde over m’n wangen en ik voelde dat ik beter kon worden. Het heeft mij erg goed geholpen en ik ben volledig hersteld. Daar heeft Muziek Aan Bed zeker aan toe bij gedragen.

De universele taal van muziek zorgt voor afleiding en herkenning, en is geschikt voor een zeer brede leeftijdsgroep. Een privé concertje kan kort of lang duren en is elke keer aan te passen aan de kinderen en aan de omgeving. Dit maakt Muziek aan Bed tot een unieke gebeurtenis in het ziekenhuis.

Wij kijken met een warm gevoel terug naar jullie eerste bezoek aan de afdeling Oncologie. De patiënten waren erg enthousiast, ze hebben genoten van de manier waarop jullie jezelf presenteerden én de muziek. Alleen maar positieve berichten gehoord. “Fijn dat dit mogelijk is!” Ook de patiënten die geen bezoek op kamer wilden, konden meegenieten van de mooie klanken van de cello. Ook het personeel was onder de indruk. Wat ikzelf bijzonder vond om te ervaren was hoe de sfeer op de afdeling veranderde. Van een drukke, hectische afdeling werd het een afdeling waar een serene rust van uitstraalde. Heel bijzonder. We hopen dat we jullie nog vaak mogen ontvangen op de afd Oncologie. Daar gaan we zeker ons best voor doen!

Vanmorgen heeft Muziek aan Bed opgetreden voor de kinderen op R2 kinderafdeling en de kwetsbare ouderen op A6-C6 Interne. Zij gingen van kamer naar kamer, van bed naar buggy en van gang naar huiskamer. De reacties van kinderen, ouders en kwetsbare ouderen waren ontroerend om te zien en de sfeer op de afdelingen veranderde merkbaar positief. Behalve kinderen en volwassenen genoten de medewerkers ook zichtbaar van dit leuke duo. We hopen dat er voldoende sponsoren zullen komen om de kinderen en volwassenen vaker te laten genieten. Dank jullie wel!

“Van welke muziek houdt u? Snel en vrolijk, of liever wat rustiger?” De cellisten van Muziek aan Bed overleggen even en beginnen dan te spelen. Tot groot plezier van de patiënten. De één tikt mee op de maat, de ander zingt af en toe een stukje.

Twee dames brachten met hun cello en hun kleurrijke aanwezigheid licht en liefde door het hele ziekenhuis: van de IC, via de Verlos– en Kinderafdeling, naar AOA, Kliniek Boven en Kliniek Beneden. Omdat de cellisten niet alleen patiënten, maar ook personeel een hart onder de riem wilden steken, gingen ze ook naar het Facilitair Centrum, waar alle daar werkende collega’s hun kamers uitkwamen en genoten van de muziek op de gang.

De cellisten bereikten de bewoners met hun muziek en haalden ze uit hun catatonische gedrag. Er waren bewoners die stil luisterden en zichtbaar genoten, anderen werden enthousiast en zongen en klapten mee. Echt geweldig om te zien. Er werd allerlei muziek gespeeld, klassiek en wereldmuziek. Ook voor de Turkse en Surinaamse bewoners werd een lied ten gehore gebracht in hun landstaal, hetgeen hen zichtbaar ontroerde en tot praten aanzette tegen de cellisten. Wat mooi om te zien dat muziek een sleutel blijkt te zijn tot het gevoelscentrum van de mens en de dementerende in het bijzonder, wat ze aanzet tot interactie met hun omgeving.

Ben nog aan het nagenieten, in één woord een GEWELDIGE ochtend! Jullie inlevingsvermogen is zo goed! De afwisseling tussen rustige muziek en uptempo is heel fijn en echt op maat van de huiskamer. Iedereen kan en mag genieten op een waardige en eigen manier. De interactie met de bewoners voelt fijn. Het prikkelen van de zintuigen gebeurt op een fijne rustige manier. Ze worden echt uitgenodigd om mee te doen, zonder dat het moet. Ook bewoners die dieper in de dementie zitten of die zich anders afsluiten, weten jullie te bereiken. Jullie voelen haarfijn aan hoe de sfeer is in de huiskamer. Niets was gek of raar. De prettige sfeer blijft lang hangen. Groots in het intieme!

Afgelopen vrijdag hebben jullie mijn moeder (en mij) een groot cadeau gegeven. Na haar driemaandelijkse controle bij de oncoloog stonden jullie daar als een vurige, liefdevolle en hartverwarmende vlam in de hal van het UMCG – Universitair Medisch Centrum Groningen. Mijn moeder heeft een geheugen dat niet meer altijd optimaal werkt, verzachtend gezegd, maar jullie optreden komt in haar gesprekken nog steeds voor. Met grote dank voor het ontroerende, verrassende en prachtige cadeau van die dag! 

Onze kennismaking met deze warme manier van aandacht voor kwetsbare patiënten heeft ons geraakt. We vinden het een voorrecht dat dit mogelijk is in ons ziekenhuis. Muziek ontroert. En Muziek aan Bed werkt bijna als een bijzonder medicijn: het zorgt voor afleiding en ontroering.    

Verrassend. Hartveroverend. Ontroerend mooi. Wie het voorrecht geniet om dit kostelijke duo, Tjakina en Marieke, op zijn 90e verjaardag, omringd door alle medebewoners van zijn woonverblijf in Steenwijk, te mogen ontvangen: zijn feest kan niet meer kapot. Wonderbaarlijk hoe het grotendeels stokoude gezelschap dat in hun lange leven zeker veel bijzonders zal hebben meegemaakt, ademloos toekijkt hoe twee jonge cellisten met vier handen één cello bespelen. Beter gezegd, bespeelt: één harmonische eenheid, bewijs van grote fantasie en professionaliteit. Volkomen duidelijk wordt hier de eigenlijke doelstelling van het duo Oosting/Van der Heyden: de muzikale zon laten schijnen voor zieke kinderen. En wel vooral, maar niet alleen bij het zieke kind: net zo aan het bed van een zieke hoogbejaarde in zijn eigen slaapkamer. Voor hem – en niet alleen voor hem – een onvergetelijk en ontroerend moment. Muziek als medicijn? Beter gezegd: muziek als een tovermiddel dat via oog en oor het hart raakt.