Op een mooie zondagmiddag in april 2016 presenteerden Tjakina Oosting en Marieke van der Heyden hun Stichting Muziek aan Bed in het Muziekpakhuis in Amsterdam.

Als collega en goede vriend van Tjakina kwam ik natuurlijk kijken. Tjakina had me al zoveel verteld over de opstart van de stichting en hun optredens in ziekenhuizen en ik was nieuwsgierig naar hun presentatie.

Het was een mooie, drukbezochte middag met muziek, korte lezingen en een fijne nazit, maar vanaf het eerste moment viel mijn oog op het meubelstuk wat ze voor hun optredens gebruikten, dat was niet slecht, maar ik bleef maar denken dat het handiger, handelbaarder en comfortabeler zou moeten kunnen.

Ik ben muzikant, maar werk daarnaast graag met hout, heb vloeren gelegd, meubels gebouwd en besloot ter plekke Tjakina voor te stellen een betere kar te bouwen voor de Stichting.

Zo leverde ik, na veel denk- en puzzelwerk, in november 2016 Kar 1.

Muziek aan Bed bleek een heel goed idee te zijn, groeide en al snel volgden er meer karren, soms met twee tegelijk en deze maand (mei 2025) heb ik de 16e kar mogen afleveren.

Mijn oorspronkelijk idee voor Kar 1 is nog terug te zien, maar elke kar is weer beter dan de vorige. Daarin ligt ook mijn plezier van het bouwen. Ik wil die karren steeds beter maken. (Dat betekent overigens wel dat ik al 9 jaar lang steeds op straat loop te speuren naar bankstellen die bij het grof vuil staan want voor het leer van de kussens gebruik ik het liefst derdehands leer.)

Kar 15 is voor mij persoonlijk een klein jubileum. Wat begon als een poging tot meedenken op een presentatie is een bijdrage geworden aan een goed doel, aan een organisatie waar ik graag een beetje deel van uitmaak.

Kar 16 is voor Muziek aan Bed een teken dat ze het goed doen. Dat de groei doorzet, dat het idee werkt, dat ze steeds meer mensen kunnen raken met hun muziek, een goed doel.

Bart