Met de iPad in mijn hand loop ik samen met mijn collega langs de kamers van de kliniek. Met een beetje hulp van de technische afdeling en de flexibiliteit van Tjakina en Mariëtte kunnen we ook met de strenge coronamaatregelingen de muziek in de kamers brengen. Ik zet de iPad neer en het contact tussen de cellisten en de patiënt wordt gelijk gemaakt. Van een afstandje bekijk ik hoe Tjakina en Mariëtte ontrafelen waar de behoeften ligt, zelfs wanneer er door ziekte niet met woorden kan worden gecommuniceerd. Met kleine suggesties en een groot inlevingsvermogen wordt er een keuze gemaakt uit het grote muzikale arsenaal. Waar we in de ene kamer staan te lachen en patiënten zien mee zingen met oudhollandse klassiekers, zien we in de andere kamer een muziekstuk uit Mattheus de ruimte vullen met ontroering en troost. Een klein moment van genieten, nostalgie en hopelijk een moment van even niet ziek zijn.

De universele taal van muziek zorgt voor afleiding en herkenning, en is geschikt voor een zeer brede leeftijdsgroep. Een privé concertje kan kort of lang duren en is elke keer aan te passen aan de kinderen en aan de omgeving. Dit maakt Muziek aan Bed tot een unieke gebeurtenis in het ziekenhuis.

…dit moet je écht zien, horen, voelen… In één woord geweldig. Het heeft ons (het personeel op de kinderafdeling) én de patiëntjes en hun ouders/verzorgers enorm geraakt. Muziek aan Bed heeft laten zien dat zij aansluiting vindt bij verschillende leeftijden én op verschillende locaties…

Muziek aan Bed heeft met groot succes opgetreden in ons kinderziekenhuis. Volledig op het kind toegesneden gaven zij in de verschillende patiëntenkamers een mini-concertje dat met aandacht gevolgd werd door de jeugdige patiënt… Muziek als een rustpuntje op de drukke verpleegafdeling.

Opvallend was dat een meneer vol enthousiasme juichend naar jullie zat te luisteren vanuit bed. Een dame voelde zich zeer vereerd een privé concert te krijgen en zei: ‘Wanneer maak je zoiets nou mee?!’. Ze nam afscheid met handkusjes.

Een mevrouw was in eerste instantie niet geïnteresseerd, maar luisterde van achter de gordijnen toch stiekem mee en we hoorden zachtjes een applaus. Nadat we de gordijnen hadden weggeschoven kwam ze met muzikale verhalen en genoot ze zichtbaar. Leuk om te horen dat jullie kleding zo in de smaak viel bij een dame, dagen later sprak ze nog over jullie optreden en jullie speciale kledij. Het spelen op zo’n zelfbedacht wagentje heeft iets speels en werd als heel bijzonder gezien. ‘Wat een uitvinding!’, aldus een patiënt.

Ook het personeel genoot enorm van het sprankelende optreden en hoopt dat er een vervolg komt.

Wat erg leuk was, was dat jullie op speciaal verzoek voor onze Russische patiënt twee nummers speelden. Leuk om te zien dat de patiënt jullie muziek herkende en dat jullie flexibel kunnen inspelen op de doelgroep.

Het mooie aan muziek is, is dat het een ‘universele’ taal is en iedereen weet te boeien.

Heel erg bedankt voor deze mooie en bijzondere ochtend! En hopelijk tot ziens in de toekomst.

Muziek aan Bed was prachtig in het Antoni van Leeuwenhoek: in de ziekenhuisgangen voelde je de celloklanken. Patiënten en hun naasten waren ontroerd en verrast door de muzikale ode. Jullie spelen prachtig, maar voelen ook zo goed de sfeer aan en passen jullie lied erop aan. Het was een prachtige middag!

Jullie optreden was heel erg indrukwekkend. Ik hoop dat jullie een beetje zijn bijgekomen van alles! Het was voor ons ook heel bijzonder om met muziek mooie herinneringen te mogen maken voor het betreffende gezin.
Mijn collega’s en ik, en de patiënten waren zeer verrast en blij met jullie komst, wat kan muziek toch een mooie en intense sfeer geven. Iedereen liep die dag met een glimlach op het gezicht en ook lichtvoetig rond.
Het was echt een groot succes.
Hoop dat het inderdaad een vervolg mag krijgen, ik zal er zeker voor pleiten!

Wij kijken met een warm gevoel terug naar jullie eerste bezoek aan de afdeling Oncologie.
De patiënten waren erg enthousiast, ze hebben genoten van de manier waarop jullie jezelf presenteerden én de muziek. Alleen maar positieve berichten gehoord. “Fijn dat dit mogelijk is!”
Ook de patiënten die geen bezoek op kamer wilden, konden meegenieten van de mooie klanken van de cello.

Ook het personeel was onder de indruk. Wat ikzelf bijzonder vond om te ervaren was hoe de sfeer op de afdeling veranderde. Van een drukke, hectische afdeling werd het een afdeling waar een serene rust van uitstraalde. Heel bijzonder.
We hopen dat we jullie nog vaak mogen ontvangen op de afd Oncologie. Daar gaan we zeker ons best voor doen!

Zeer genoten van een mini-concert aan huis in Capelle aan den IJssel op woensdag 30 november 2016. Tjakina en Marieke hebben een prachtige bijdrage geleverd aan een mooi, bijzonder en kostbaar moment.
Veel dank voor het fijne contact vooraf, tijdens en na jullie optreden!

Vanmorgen heeft Muziek aan Bed opgetreden voor de kinderen op R2 kinderafdeling en de kwetsbare ouderen op A6-C6 Interne.
Zij gingen van kamer naar kamer, van bed naar buggy en van gang naar huiskamer. De reacties van kinderen, ouders en kwetsbare ouderen waren ontroerend om te zien en de sfeer op de afdelingen veranderde merkbaar positief.
Behalve kinderen en volwassenen genoten de medewerkers ook zichtbaar van dit leuke duo. We hopen dat er voldoende sponsoren zullen komen om de kinderen en volwassenen vaker te laten genieten. Dank jullie wel!

Verrassend. Hartveroverend. Ontroerend mooi.
Wie het voorrecht geniet om dit kostelijke duo, Tjakina en Marieke, op zijn 90e verjaardag, omringd door alle medebewoners van zijn woonverblijf in Steenwijk, te mogen ontvangen: zijn feest kan niet meer kapot.
Wonderbaarlijk hoe het grotendeels stokoude gezelschap dat in hun lange leven zeker veel bijzonders zal hebben meegemaakt, ademloos toekijkt hoe twee jonge cellisten met vier handen één cello bespelen. Beter gezegd, bespeelt: één harmonische eenheid, bewijs van grote fantasie en professionaliteit.
Volkomen duidelijk wordt hier de eigenlijke doelstelling van het duo Oosting/Van der Heyden: de muzikale zon laten schijnen voor zieke kinderen. En wel vooral, maar niet alleen bij het zieke kind: net zo aan het bed van een zieke hoogbejaarde in zijn eigen slaapkamer.
Voor hem – en niet alleen voor hem – een onvergetelijk en ontroerend moment. Muziek als medicijn? Beter gezegd: muziek als een tovermiddel dat via oog en oor het hart raakt.

De reacties van de patiënten en ook het personeel zijn zeer positief. Sommige patiënten bij de Dialyse waren aan het meeklappen en sommige zag je intens in zichzelf genieten. Tijdens het spelen kwamen er overal verpleegkundigen en andere werknemers vandaan om even mee te kijken en te luisteren. Je voelde de sfeer op de afdeling veranderen in de korte tijd dat ze kwamen spelen.

De oncologie heeft het als fantastisch ervaren, patiënten waren echt geroerd en hebben er zichtbaar van genoten. Bedankt hiervoor! Ook hier veel geraakte mensen en personeel. Een patiënt vond het erg mooi. Hij genoot in zichzelf gekeerd en toen ze klaar waren met spelen zei hij: “Zo, dat zit knap tegen het professionele aan!

Wat een mooi initiatief! Zo leuk dat ze ook een liedje van Frozen konden spelen! Op de kinderafdeling waren de kinderen, maar zeker ook de ouders, heel blij en verrast met dit muzikale duo. Het bracht afleiding, vrolijkheid en het verwonderde!
Een paar dagen later gaf ik de foto’s aan de moeder en een kindje. Dat meisje straalde en zei toen: “Dat ben ik, met de muziek van olifantje in het bos", en ze begon het liedje weer te zingen.

Twee cellisten spelen samen op één cello. Alleen dat al wekt de nieuwsgierigheid van onze cliënten.

Het was geweldig om te zien hoe iedereen hierop reageerde.
Eerst heel voorzichtig, nieuwsgierig en wanneer de eerste klanken klinken, kijkt men verrast.
En gelijk zie ik mensen genieten, glimlachen, meedeinen, ogen sluiten en rust op het gezicht.
Of juist de altijd gesloten ogen gaan ineens wijd open! Met een applausje verlieten ze de kamers weer.

Een cliënte zei: “Hoe doen jullie dat in vredesnaam?!” Mijn cliënten en ikzelf waren onder de indruk en vonden het bijzonder, mooi, een verrassing, een cadeautje.

Zo nu en dan worden we verrast door een reactie van een patiënt. Zo ook door P., die wij op een optreden trakteerden in het Martini Ziekenhuis in Groningen. Haar spontane mail delen we graag met jullie.
“Ik lag maar 24 uur in het ziekenhuis… en nu juist die donderdagmiddag kwamen jullie langs met je cello. De foto die ik toen maakte stuurde ik naar een paar contacten; niet via social media, gewoon mailtjes naar vrienden en relaties, als begeleiding van mijn verslagje hoe het in het ziekenhuis verlopen was. Het maakte hier en daar wel wat los: meer mensen dan ik verwachtte wisten van jullie activiteiten, één van hen stuurde me een link en ik zag inmiddels ook het Muziek aan Bed-filmpje. In elk geval: ik wou even zeggen dat ik het erg waardeerde. Gewoon doorgaan dus. Het is een zinvol initiatief!
Keep up the good work!”

Op 19 januari hebben wij mogen kennismaken met Muziek aan Tafel in ons verpleeghuis. De cellisten hebben in drie verschillende huiskamers een mini-concertje gegeven. We hadden ons erop verheugd, maar het heeft onze verwachtingen overtroffen.

Het was prachtig om te zien hoe de mensen geraakt werden door de muziek. Op de gezichten zag je verrassing, herkenning en ontroering. En ook wij waren verrast en ontroerd te zien hoe het mensen raakt. Het is denk ik de combinatie van de mooie muziek, het enthousiasme, maar ook de intimiteit die het zo bijzonder maakt.

Ik heb zelf ook erg genoten van jullie mini-optredens. Mooie muziek, ook mooie stemmen, gevarieerd. Ik vond het fantastisch hoe patiënten en personeel reageerden. Jullie deden het ook geweldig naar patiënten toe, betrokken, aandachtig of men het aankon. Reacties als ‘ïk voelde even geen pijn in mijn benen’ en ‘hier moet ik even van huilen’ zijn toch geweldig! En een patiënte waarvan de verpleging gezegd had dat we daar maar niet heen moesten gaan en die zelf toch vroeg of het ook bij haar mocht. Helaas kwam het verzoek toen jullie al waren omgekleed en kon dat niet meer.
Veel succes met de volgende optredens. Vriendelijke groet, gastvrouw in het Martini Ziekenhuis.

“Ben nog aan het nagenieten, in één woord een GEWELDIGE ochtend! Jullie inlevingsvermogen is zo goed! De afwisseling tussen rustige muziek en uptempo is heel fijn en echt op maat van de huiskamer. Iedereen kan en mag genieten op een waardige en eigen manier. De interactie met de bewoners voelt fijn. Het prikkelen van de zintuigen gebeurt op een fijne rustige manier. Ze worden echt uitgenodigd om mee te doen, zonder dat het moet.
Ook bewoners die dieper in de dementie zitten of die zich anders afsluiten, weten jullie te bereiken. Jullie voelen haarfijn aan hoe de sfeer is in de huiskamer. Niets was gek of raar. De prettige sfeer blijft lang hangen. Groots in het intieme!”